Update!

Hallo lieve allemaal,

Er zijn alweer drie weken voorbij gegaan sinds mijn laatste bericht. Ik ben nu al ruim een maand in Kenia en heb veel om over te vertellen. Te beginnen met de uitbreiding die er bij Jua heeft plaats gevonden. Vorige keer schreef ik dat één van de meiden hoogzwanger was. Vorige week vrijdag is Joyce in het ziekenhuis bevallen van baby Emily. Joyce was ontzettend zenuwachtig voor de bevalling en de dagen voorafgaand dan ook niet echt zichzelf. Nu ze haar kindje dan eindelijk in haar armen kan houden, straalt ze een hele dag en laat ze Emily vol trots aan iedereen zien  Ik was toch wel licht geëmotioneerd toen ik Emily voor het eerst zag en onwijs trots op haar moeder. Emily is niet het enige Jua meisje wat we mochten verwelkomen. Sinds vorige week woont ook Judi met haar paar maanden oude baby in het tehuis. Ze heeft hiervoor maandenlang in het ziekenhuis gewoond omdat ze geen plek had om naar toe te gaan. Heftig, want Judi is pas 13! Als je haar met baby Godwin ziet, wil je het liefst in huilen uitbarsten. Het meisje is echt nog een kind en kan, als je het mij vraagt, amper voor zichzelf zorgen, laat staan voor een pasgeboren baby. Nu ze bij Jua is, wordt ze bijgestaan in de zorg voor haar baby, heeft ze tijd om leuke dingen te doen en zie ik haar af en toe weer lachen. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het bestaan en voortbestaan van een tehuis als Jua is!

Twee weken geleden ontmoette ik de uit Zweden afkomstige, maar in Engeland woonachtige Johanna. Zij was vrijwilliger bij de Turtle Watch hier in Watamu. We konden het erg goed vinden en spraken dan ook regelmatig ’s avonds na ons werk af om wat te gaan drinken. Ook hebben we een cultureel uitstapje gemaakt naar de Ruines van Gede hier niet veel verderop. Helaas is ze afgelopen dinsdag weer vertrokken, maar ik ben blij dat we een leuke week samen hebben gehad. Zonder haar was ik ook nooit getuige geweest van een enorme nestelende zeeschildpad hier op het strand van Watamu! Toen we ergens wat zaten te eten werd ze gebeld door één van haar collega’s van de Turtle Watch. Of we zin hadden om te komen kijken? Maar natuurlijk! Heel voorzichtig benaderden we de enorme schildpad (1.20 meter lang en 130 kilo zwaar). Ze had zojuist haar eieren gelegd en was nu bezig ze te begraven onder het zand. Niet veel later had ze er genoeg van en maakte aanstalten terug de zee in te gaan. Om haar te kunnen volgen wilden de mensen van Turle Watch haar merken doormiddel van een label in haar poot. Dat vond ze natuurlijk helemaal niks en werd agressief. Met 6 man (of vrouw) hebben we haar tegen de grond gedrukt terwijl het label in haar poot werd geschoten. Toen dat gelukt was, hebben we haar naar de zee zien lopen en gewacht tot er niks meer van haar te zien was. Wat gaaf zeg! Heel erg leuk om meegemaakt te hebben.

Vorig weekend ben ik erg geschrokken. Toen ik binnen in mijn kamer wat op het internet zat te surfen, hoorde ik buiten onwijs veel lawaai. Ik ging snel kijken en zag dat vlak voor mijn deur boven de tafel en de stoelen waar ik iedere dag wel een paar uur zit, het plafond voor een deel naar beneden was gekomen! Grote blokken beton lagen op tafel en hadden de stoelen doen omvallen en breken. Ik moet er niet aan denken dat dit was gebeurd terwijl ik daar zat. Dan was ik zeker in het ziekenhuis terecht gekomen, of erger.. Hierna toch maar eens wat kritischer naar mijn optrekje gaan kijken. En ik zie overal scheuren. Soms kleine, maar ook grote zoals in mijn keuken. Dit heeft me doen besluiten andere woonruimte te zoeken. Helaas heb ik nog niets passends kunnen vinden, maar ik hoop een volgend verslag vanuit een andere accommodatie te kunnen delen.
Wat het weer betreft, lijkt het hier nu een beetje op een slechte Nederlandse zomer. Het regent, het is vaak bewolkt, maar we zien ook af en toe de zon. Al lijken de zon kansen voor komende week erg klein, je weet het hier eigenlijk nooit. Het weer kan zomaar omslaan! Als ik de Keniaanse media moet geloven, mag ik niet teveel klagen over de hoeveelheid regen dit jaar. Er valt te weinig regen voor de landbouw. De Kenianen hebben nog maar weinig kunnen planten en zullen komende maanden dus niet volledig in hun eigen behoeften kunnen voorzien. Een strop, want dit betekent dat ze bij een plaatselijke supermarkt zullen moeten inkopen, maar dit is voor de gemiddelde Keniaan ontzettend duur.

Keniaanse media, ja ik blijf op de hoogte want ik koop af en toe wel eens een krantje. Zo lees ik veel over de onrust die er momenteel is in en rond Mombasa in verband met dreigend terrorisme. Eerder deze maand is er een aanslag gepleegd op een busstation en een hotel in Mombasa. Dit hebben de Britse, Amerikaanse, Franse en Australische overheden doen besluiten hun toeristen terug te halen en een negatief reisadvies af te geven. Niet echt geruststellend dus. Nu denk ik wel dat Watamu een veilig dorp is, maar zeker weten doe je het natuurlijk nooit. The Daily Nation refereert aan de uitspraak van de Nederlandse ambassadeur Joost Reintjes die zegt dat de eerder genoemde overheden overdrijven en er geen reden is niet meer naar Mombasa af te reizen. Ik hoop maar dat de beste man gelijk heeft, want ik wil in juli toch wel heel graag Rens hier ontvangen! En me natuurlijk gewoon veilig kunnen voelen.

Gelukkig kom ik ook leuke dingen tegen in deze kranten. De Kenianen zijn blijkbaar erg geïnteresseerd in Nederlandse voetballers. Eerder deze week zag ik een interview met van Persie die ervan overtuigd is in juli die wereldtitel te veroveren. Gisteren stond er een groot stuk in over (ik quote) dictator, maar legende Louis van Gaal. Ik moest lachen om de uitspraak van Johan Cruiff over Louis : “You have to wonder if he has one or two screws loose”

Na wat gesprekken met Juma, een jongen die hier in de toeristische sector werkt, ben ik me steeds meer gaan beseffen dat het ontzettend moeilijk moet zijn om hier als meisje op te groeien. Eigenlijk zijn hun enige doelen in het leven zo snel mogelijk te trouwen en kinderen te krijgen. En dan het liefst trouwen met een rijke man. Of je er gelukkig van wordt is niet belangrijk. Want zoals ze hier zeggen: “Money can’t buy you happiness, but it can buy you love” Je bent als vrouw pas echt geslaagd in het leven als je dit hebt bereikt. Wat mij betreft een vreselijke gedachte, maar hier de normaalste zaak van de wereld. Wat dat betreft zie ik de toekomst van de Jua meiden dan ook niet al te rooskleurig in. Ik hoop dan ook maar dat ze door onder andere goed onderwijs en de normen en waarden die ze bij Jua mee krijgen, in staat zijn bepaalde patronen te doorbreken en sterk genoeg zijn voor zichzelf op te komen.

Met mij gaat het goed al heb ik nog steeds mijn moeilijke momenten. Maar daar leer ik van! Aan de stroom- en waterstoringen ga ik nooit wennen en voor mijn humeur zou het beter zijn als de zon wat meer ging schijnen. Maar dat komt wel goed, want na regen komt zonneschijn! ;) Ik probeer van de kleine dingen te genieten zoals de aanstekelijke lach van Christine en de lekkere Chapati op donderdag van Mama Anna (zie facebook foto's)

Ik beloof dat mijn volgende verslag niet zo lang op zich zal laten wachten!
Veel liefs vanuit Watamu! X